هلال خون، مه خون، ماه اشک، ماه عزاست

عزای کیست؟ گمانم عزای خون خداست

خمیده قامت گردون، شکسته پشت فلک

روانه خون دل از چشم آدم و حوّاست

.

.

.

سالها گفتیم ما از کربلا
از شهید عشق و میدان بلا
از غمش بر سینه و بر سر زدیم
بوسه بر گهواره اصغر زدیم
باز هم گفتیم: مظلوما حسین
بی کس و بی بال و پر، تنها حسین

.

.

چون دید به نوک نی سرش را خورشید

بر خاک، تن مطهرش را خورشید

آرام ، حریر نور خود را گسترد

پوشاند برهنه پیکرش را خورشید

.

.

.

.

باز شد ماه محرّم، کربلا را بنگرید

حجّ عاشورای خون، سعی و صفا را بنگرید

وعده‏گاه وصل جانان، قبله‏گاه اهل دل

کوی هفتادودو قربانی، منا را بنگرید

.

.

.

خاک حرمت ، مهر نماز است حسین (ع)

راه تو ، همیشه چاره‌ساز است حسین (ع)

ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم

از خون تو شیعه ، سرافزار است حسین(ع)